Dag van het afscheid

We zijn vandaag wat later opgestaan en na het ontbijt hebben we eerst nog wat gerelaxed. Het is voor ons de dag dat wij afscheid moeten nemen van de Braziliaanse familie en dat wordt zeker heel erg moeilijk. Het weer is prachtig en om twaalf uur is het al 32 graden. 

Om half een rijden we naar tante Ines waar ter ere van ons een churasco wordt gegeven.     In Nederland noemen we dit een barbecue. Ook de schoonouders van Denise zijn uitgenodigd. Vandaag is ook Gabriel Henrique,de oudste zoon van Debora en Guel, jarig.    Hij is nu negentien jaar en uiteraard wordt er voor hem gezongen en wordt er taart gegeten. Guel braadt alle vlees en is een meester in churasco. Tante Ines heeft sla, spaghetti en manchega gemaakt. Het is allemaal heerlijk en gezellig om met elkaar te eten, met elkaar te praten, de liefde en de warmte van deze familie om je heen te voelen.

Wat hebben wij het in de afgelopen dagen ongelooflijk goed met elkaar gehad! Wat een verbondenheid hebben we gevoeld. We voelen ons gelukkig en geliefd en tegelijkertijd is er verdriet vanwege het afscheid.

Dan is het afscheid daar..... onvermijdelijk. Braziliaanse omhelzingen, knuffels en kussen en nog eens opnieuw....... Tranen vloeien........ We krijgen allebei een fotolijst met de vlag van Brazilie met daarop alle namen van de familie geschreven. In Nederland zullen we bij het zien ervan elke keer weer denken aan deze prachtige dagen bij onze familie in Brazilie. Van ons hebben ze de afgelopen dagen o.a Delfts beschilderde porseleinen klompjes en een gekleurd houten tulpje gekregen om aan hun Nederlandse familie te blijven denken. 

Nog eens omhelzingen en knuffels en dan moeten we gaan. Als we in het hotel aankomen  neemt Paulo een lekkere warme douche en gaat Fred even tien minuten zwemmen in het zwembad van het hotel. Nadat we weer zijn aangekleed gaan we naar het huis van Mara Isa en haar man Humerito. Ze wonen in Hortolandia in een appartement in een van de woontorens in een beveiligd woongebied.

We hebben afgesproken om zes uur bij ze te zijn om op tijd naar de kerk te kunnen gaan en daarna bij hen te gaan eten. Als we aankomen gaan Fred met Mara en Rumerito naar de kerk en Paulo wordt door Cesar meegenomen naar het appartement. Daar zijn tot zijn grote verrassing ook Denise met haar kinderen, Debora en Eusana met haar kinderen.   

De dienst vindt plaats in de Igreja Congegration Do Cristo. De mannen zitten gescheiden van de vrouwen en de vrouwen dragen tijdens de dienst allemaal een witte sluier van kant. Deze kerk kent ook congregaties in o.a. Duitsland. Mara heeft geregeld dat er een man naast me komt zitten die mij in het Engels kan helpen. Hij heeft ook voor het begrijpen ervan een gezangenboek in de Engelse taal voor me meegenomen, maar ik zing al gauw volop in het Portugees mee. Ook begrijp ik daarbij goed wat ik zing en daarover verbaas ik me eigenlijk best wel!

Het zingen wordt begeleid door verschillende kerkgangers die gewoon met hun instrumenten tussen de mensen in de bank zitten. Het wordt een dienst met veel zingen, getuigenissen, bidden, een stukje bijbellezers en een preek. De dienst duurt uiteindelijk ruim anderhalf uur. 

Na de dienst eten we bij Mara en Rumerito samen met alle aanwezige familieleden. De pleegvader van Mara die ook de vader is van Cesar en zijn vrouw, die de moeder is van Eusana, komen er ook gezellig bij. De vader van Cesar blijkt Paulo als kind te hebben gekend, toen ze bij elkaar in de buurt hebben gewoond en Paulo herkent hem ook!! Wonderlijk hoe de wegen van mensen soms lopen...... 

Opnieuw afscheid nemen van vertrekkende familieleden en om elf uur nemen we afscheid van Mara, Rumerito, Cesar en Eusana. Tot morgenochtend om half elf, want dan komt Mara ons bij het hotel uitzwaaien.

Dia de despedida

Hoje acordamos um pouco mais tarde e depois do café da manhã relaxamos um pouco. É o dia em que temos que dizer adeus à família brasileira e isso certamente será muito difícil. O tempo está bonito e ao meio-dia já está 32 graus.

Às doze e meia, dirigimos para tia Ines, onde um churasco é oferecido em nossa homenagem. Na Holanda, chamamos isso de churrasco. Os sogros de Denise também são convidados. Hoje Gabriel Henrique, filho mais velho de Debora e Guel, também faz aniversário. Agora ele tem dezenove anos e é claro que está cantando para ele e o bolo é comido. Guel assa toda a carne e é mestre em churasco. Tia Inês preparou alface, espaguete e manchega. É delicioso e aconchegante comer juntos, conversar, sentir o amor e o calor dessa família ao seu redor.

Temos estado incrivelmente bem juntos nos últimos dias! Que conexão sentimos. Sentimo-nos felizes e amados e, ao mesmo tempo, tristeza por causa da despedida.
 Então o adeus lá ... é inevitável. Abraços brasileiros, abraços e beijos e novamente ....... Lágrimas estão fluindo ........ Nós dois temos uma moldura com a bandeira do Brasil com todos os nomes de família escritos nela. Na Holanda, toda vez que a virmos, relembraremos esses dias maravilhosos com nossa família no Brasil. Nos últimos dias, recebemos de nós Delft pintou tamancos de porcelana e uma tulipa de madeira colorida para continuar pensando na família holandesa.

Mais abraços e abraços e então temos que ir. Quando chegamos ao hotel, Paulo toma um bom banho quente e Fred dá um mergulho de 10 minutos na piscina do hotel. Depois de nos vestirmos novamente, vamos à casa de Mara Isa e seu marido Rumerito. Eles moram na Hortolândia em um apartamento em uma das torres residenciais em uma área residencial segura.
Concordamos em ficar com eles por seis horas para ir à igreja a tempo e depois comer com eles. Quando chegamos, Fred, Mara e Rumerito vão à igreja e Paulo é levado por Cesar para o apartamento. Para sua grande surpresa, também estão Denise com seus filhos, Debora e Eusana com seus filhos.

O serviço ocorre na Igreja Congegration Do Cristo. Os homens são separados das mulheres e as mulheres usam um véu branco de renda durante o serviço. Esta igreja também tem congregações na Alemanha, entre outras. Mara conseguiu que um homem se sentasse ao meu lado e que pudesse me ajudar em inglês. Ele também me trouxe um livro de hinos em inglês para minha compreensão, mas logo comecei a cantar em português. Eu também entendo o que estou cantando e estou realmente bastante surpreso com isso!

O canto é acompanhado por diferentes frequentadores da igreja que se sentam com seus instrumentos entre as pessoas no sofá. Será um culto com muito canto, testemunho, oração, um pouco de leitores da Bíblia e um sermão. O serviço dura mais de uma hora e meia.

Após o culto, comemos em Mara e Rumerito, juntamente com todos os membros da família presentes. O pai adotivo de Mara, que também é pai de Cesar e sua esposa, mãe de Eusana, também está se juntando a nós. O pai de Cesar parece conhecer Paulo quando criança quando moravam no bairro e Paulo também o reconhece !! Incrível como as estradas das pessoas às vezes correm ......

Dizendo adeus novamente aos familiares que partem e às onze nos despedimos de Mara, Rumerito, Cesar e Eusana. Até amanhã de manhã, às dez e meia, porque Mara nos despedirá do hotel.