Paulo rust en Fred reist

Het is vandaag erg bewolkt en het begint zelfs iets te spetteren. Paulo houdt vandaag een rustdag en ik ga vandaag een paar uur alleen op pad. Ik vertrek om half twaalf vanuit de wijk Santo Cristo, waar ons hotel staat, met de tram naar de wijk Gloria. De tramhalte is dichtbij het hotel en er vertrekt elke minuut een tram. Onvoorstelbaar toch? Het zijn bovendien ook nog eens ultramodern uitziende trams!

Een erg vriendelijke man die bij de tramhalte staat te wachten legt mij uit hoe en wat ik moet doen bij de ticketautomaat. Allereerst koop ik een RioCard, vergelijkbaar met onze OVkaart. De RioCard kost 11 reais, 3 reais voor de card en 8 reais tegoed om te reizen. Je stapt in, checkt in net als in Nederland, maar je hoeft bij het uitstappen niet uit te checken. De rit kost 3,85 reais, nog minder dan een euro! Het maakt daarbij niet uit of je 1 halte verder uitstapt of 12 haltes verder zoals ik. Ik stap uit bij halte Cinelandia en loop nog een paar honderd meter door, steek een paar drukke wegen over en ben biJ de MAM, het Musee de Arte Moderno, dichtbij het Flamencopark. 

Het gebouw is door de bekende architect Alfonso Eduardo Reidy ontworpen. Op de eerste en tweede verdieping zijn de expositieruimtes. De collectie valt erg tegen, maar misschien zijn mijn verwachtingen te hoog. Er hangen en staan veel kunstwerken uit bijvoorbeeld de vijftiger jaren. In die tijd misschien vernieuwend en modern, maar nu toch echt niet meer! Ook de hoeveelheid valt erg tegen, maar er zijn ook gedeeltes afgesloten omdat men bezig is met een paar nieuwe collecties die pas vanaf komend weekend zijn te bezichtigen.Na het museum loop ik langs de de Baai van Guanabara met een paar vissersboten naar het Monumento Nacional aos Mortos da Secunda Guerra Mundial, een indrukwekkend en uitgestrekt monument voor de Gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Er brandt blijvend een vlam en er staan zelfs een aantal bewakers bij in witte kleding.........!

Erg indrukwekkend dat men hier op deze manier nog dagelijks deze oorlog herdenkt! Hierna steek ik tegenover het monument weer een paar drukke wegen over op weg naar het Theatro Municipal Do Rio de Janeiro. Op vele plaatsen zagen we de afgelopen dagen en ook nu weer veel dakloze mannen en vrouwen, die soms compleet met matras en al op straat liggen voor de gebouwen. Hier liggen er vele op de grasperken tussen het voortrazende verkeer op de brede wegen. Het is te triest voor woorden.......

Ik kom onderweg langs een prachtig gebouw, de Fundacao Biblioteca Nacional. Een Braziliaanse vrouw wijst mij vriendelijk de weg als ik haar de weg vraag naar het theater en even verder zie ik het Theatro Municipal, de Stadsschouwburg. Het is op dit moment twee uur en om half drie is er een rondleiding in het Portugees. Tja, mijn Portugees is toch echt nog niet zo dat ik ook maar iets van dit snelle geratel zou kunnen verstaan. Om vier uur is er wel een rondleiding met een Engelse gids, maar Ik besluit om er maar niet op te wachten...... 

Paulo zit tenslotte ook maar alleen in het hotel. De tram komt net aan en bij de volgende halte komt een blonde Braziliaanse vrouw naast me zitten. Ze vraagt me iets in het Portugees en we krijgen uiteindelijk een heel gesprek dat we abrupt moeten afbreken, omdat ik bij de halte dichtbij het hotel moet uitstappen. Wat ben ik vandaag toch veel erg vriendelijke mensen in Brazilie tegengekomen!!

Eerst naar het hotel en dan even lekker zwemmen. Paulo waarschuwt me dat het boven erg fris is....... Hij is om half twaalf al al bij het zwembad geweest, maar op de 22ste verdieping waait het nog al en hij vond het te koud om te zwemmen. Het waait inderdaad behoorlijk, maar het water is nog lekker om een aantal baantjes te zwemmen. Daarna gaan we naar de lounge om koffie en een biertje te drinken. Terwijl Paulo even lekker een dutje doet check ik online in voor de vliegreis van overmorgen naar Foz do Iguazu.

Als we 's avonds weer gaan eten blijkt er tot onze grote verbazing helemaal geen buffet te zijn. Er kan alleen a la carte worden gegeten. We bestellen elk een tapa als voorgerecht, patas brava en als hooofgerecht gegrilde kippenborst met aardappelpuree en groentes. De ober zet na verloop van tijd een flink bord met daarop patates frites met gebakken spekjes en twee sausjes voor Paulo neer. Voor mij komt er niets meer en we eten dus samen maar van deze zogenoemde tapa. De ober komt vragen of ik misschien soep wil....... Welnee, zo'n bord patat voor 1 persoon en straks nog een hoofdgerecht?? We eten niet eens het bord leeg, want het is erg zout. Ze hebben zeker een weekendkok........ Het hoofdgerecht is heerlijk en Paulo kiest een ijssorbet als nagerecht. Helaas, er is geen ijs, er is alleen keuze uit fruit of chocolademousse. Paulo kiest natuurlijk de chocolademousse........., maar die is er ook niet......! We vertrekken dus maar zonder nagerecht, kijken wat tv, schrijven het verhaal, kiezen foto's en zoeken uit hoe we morgen bij Rio Zoo komen, de dierentuin van Rio de Janeiro.

De foto's bij dit verhaal zijn van internet! Het geheugen van mijn I-phone gaf problemen en heb vandaag foto's met mijn Nikon camera genomen. Helaas kan ik deze alleen thuis met de computer in het verhaal plaatsen.

Paulo está descansando e Fred está viajando

Hoje está muito nublado e está começando a cair. ToPaulo está tendo um dia de folga hoje e vou sair por algumas horas hoje. Saio às onze e meia do bairro de Santo Cristo, onde fica nosso hotel, com o bonde para o bairro de Gloria. A parada de bonde fica perto do hotel e um bonde sai a cada minuto. Inacreditável, certo? Além disso, eles também são bondes de aparência ultramoderna! Um homem muito amigável que está esperando na parada do bonde me explica como e o que fazer na bilheteria. Antes de tudo, compro um RioCard, semelhante ao nosso cartão de transporte público. O RioCard custa 11 reais, 3 reais para o cartão e 8 reais para viajar. Você entra, faz o check-in exatamente como na Holanda, mas não precisa fazer o check-out quando sai. O passeio custa 3,85 reais, até menos de um euro! Não importa se você passo 1 para mais ou 12 para mais como eu. Desço na parada da Cinelândia e ando mais algumas centenas de metros, atravesso algumas ruas movimentadas e estou no MAM, o Museu de Arte Moderna, perto do Parque Flamenco. O edifício foi projetado pelo famoso arquiteto Alfonso Eduardo Reiny. As salas de exposições estão no primeiro e no segundo andar. A coleção é muito decepcionante, mas talvez minhas expectativas sejam muito altas. Existem muitas obras de arte, por exemplo, dos anos cinquenta. Na época, talvez inovador e moderno, mas realmente não é mais! A quantidade também é muito decepcionante, mas as peças também foram fechadas porque as pessoas estão trabalhando em algumas novas coleções que só podem ser visualizadas no próximo fim de semana.

Depois do museu, ando pela Baía de Guanabara com alguns barcos de pesca até o Monumento Nacional aos Mortos da Segunda Guerra Mundial, um impressionante e vasto monumento aos mortos na Segunda Guerra Mundial. Uma chama arde e há até vários guardas em roupas brancas .........! É impressionante que essa guerra ainda comemore essa guerra todos os dias! Depois disso, atravesso algumas ruas movimentadas em frente ao monumento a caminho do Theatro Municipal do Rio de Janeiro. Em muitos lugares, vimos os últimos dias e, novamente, muitos homens e mulheres sem-teto, às vezes deitados na rua em frente aos prédios com colchão. Aqui existem muitas áreas gramadas entre o tráfego acelerado nas estradas largas. É triste demais para palavras .......

Uma mulher brasileira gentilmente me mostra o caminho para o teatro. Ao longo do caminho, passo por um belo edifício, a Biblioteca Nacional da Fundação e um pouco mais adiante vejo o Theatro Municipal, o Stadsschouwburg. Atualmente são duas horas e, às duas e meia, há um tour em português. Bem, meu português realmente não é que eu pudesse entender alguma coisa dessa conversa rápida. Às quatro horas há um passeio com um guia inglês, mas decido não esperar por isso ...... Afinal, Paulo também está sozinho no hotel. O bonde acabou de chegar e, na próxima parada, uma mulher loira brasileira está sentada ao meu lado. Ela me pergunta alguma coisa em português e finalmente temos uma conversa inteira que devemos interromper abruptamente porque tenho que descer na parada perto do hotel. Eu conheci tantas pessoas muito amigáveis no Brasil hoje !!

Primeiro para o hotel e depois um bom mergulho. Paulo me avisa que está muito fresco lá em cima ....... Ele já estava na piscina às onze e meia, mas no 22º andar ainda está ventando e achou frio demais para nadar. O vento é bom, mas a água ainda é boa para nadar algumas voltas. Então vamos ao salão para tomar café e uma cerveja. Enquanto Paulo está tirando uma soneca, faço o check-in on-line para o voo depois de amanhã para Foz do Iguaçu.

Para nossa grande surpresa, quando saímos para comer novamente à noite, parece não haver buffet. A la carte só pode ser consumida. Cada um de nós pede um tapa como entrada, patas brava e como prato principal peito de frango grelhado com purê de batatas e legumes. Com o tempo, o garçom coloca um prato grande com batatas fritas com bacon frito e dois molhos para Paulo. Para mim, nada vem e por isso comemos juntos, a não ser com a chamada tapa. O garçom vem perguntar se eu poderia querer sopa ....... Não, um prato de batatas fritas para uma pessoa e depois um prato principal? Nós nem comemos o prato, porque é muito salgado. Eles definitivamente têm um chef de fim de semana ........ O prato principal é delicioso e Paulo escolhe um sorvete de gelo para a sobremesa. Infelizmente, não há gelo, há apenas uma opção de mousse de frutas ou chocolate. Paulo, é claro, escolhe a mousse de chocolate ........., mas também não há ......! Então saímos sem sobremesa, assistimos um pouco de TV, escrevemos a história, escolhemos fotos e descobrimos como chegaremos amanhã ao Zoológico do Rio, o zoológico do Rio de Janeiro.

As fotos desta história são da internet! A memória do meu telefone causou problemas e hoje tirei fotos com a minha câmera Nikon. Infelizmente, só posso colocar isso em casa com o computador na história.